Wanda Modlibowska - szybowcowa rekordzistka z Bezmiechowej

Wraz z siostrą bliźniaczką Marią urodziła się 19 listopada 1909 roku w Czachorowie koło Gostynia w Wielkopolsce. Była uczennicą szkoły Sióstr Sercanek w Polskiej Wsi koło Pobiedzisk, później gimnazjum humanistycznego w Poznaniu. Na Uniwersytecie Poznańskim ukończyła studia chemiczne. 

W 1930 roku została członkiem Aeroklubu Akademickiego w Poznaniu (późniejszego Aeroklubu Poznańskiego), tu kończyła kurs samolotowy. W 1932 roku została prezeską pierwszej w Polsce Sekcji Szybowcowej Pań, rok później jako pierwsza kobieta w Aeroklubie Poznańskim  zdobyła kategorię A pilota szybowcowego. Kolejne kategorie zdobywała w  Szkole Szybowcowej Aeroklubu Lwowskiego w Bezmiechowej, gdzie również biła kolejne rekordy.

Do historii przeszła jej swoista rywalizacja z Marią Younga - pierwszą w Polsce kobietą - instruktorem szybowcowym. W 1934 roku pobiła rekord długotrwałości lotu wśród kobiet w powietrzu w wynikiem 5 godzin 57 minut na szybowcu Komar SP-090. Wkrtótce został on poprawiony przez Maria Youngę (6 godzin 13 minut), ale już następnego Modlibowska odzyskała tytuł rekordzistki z wynikiem 9 godzin i 30 minut.  Również w 1934 roku w Bezmiechowej szybowniczka była wśród pierwszych osób wykonujących loty nocne. 

W czasie III Krajowych Zawodów Szybowcowych w 1935 Modlibowska zdobyła brązowy medal i nagrodę PLL LOT za lot trwający 8 godzin i 48 minut. Wkrótce uzyskała licencję instruktorską z prawem szkolenia na szybowcach w lotach kategorii B i w lotach ciągnionych za samolotem. W 1937 roku pobiła 6 rekordów Polski i jeden rekord świata. 6 maja pobiła krajowy rekord w odległości przelotu w linii prostej pokonując 59,7 km na szybowcu Komar z Bezmiechowej do Jedlicza koło Krosna. Tydzień później pobiła rekord świata wykonując z Bezmiechowej ponad 24-godzinny lot Komarem bis SP-422.  W czasie tego lotu uzyskała homologowaną długotrwałość lotu w nocy (6 godzin, 45 minut). W maju 1937 jako pierwsza Polka zdobyła Srebrną Odznakę Szybowcową FAI, w czerwcu pobiła kolejny rekord Polski lotem z Bezmiechowej do Mościc (123,8 km na szybowcu SG-3). W 1938 roku zanotowała kolejny rekordowy przelot - 343 km z Bezmiechowej do Omelańca koło Brześcia nad Bugiem.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej w stopniu podporucznika została pilotem łącznikowym Eskadry Łącznikowej Sztabu Głównego Wojska Polskiego, jej zadaniem było przewożenie meldunków i rozkazów na front. Po klęsce udało się jej przedostać do Rumunii, stamtąd do Francji. Tam generał Władysław Sikorski zlecił jej pracę kurierską i utrzymywanie łączności z okupowanym krajem. Była pierwszą emisariuszką emigracyjnego rządu do Polski.  W 1941 roku została kierowniczką sekretariatu biura Delegatury Rządu RP na Kraj i zastępcą dyrektora Biura Prezydialnego Delegatury. Modlibowska brała udział w Powstaniu Warszawskim, pracując w biurze Delegata Rządu. Po kapitulacji Warszawy wydostała się z miasta z ludnością cywilną. 4 marca 1945  roku została aresztowana przez NKWD i zesłana na Ural, skąd wróciła końcem 1945 roku.

Brała udział w reaktywacji Aeroklubu Poznańskiego, pracowała jako pilot doświadczalny w Instytucie Szybownictwa koło Bielsko-Białej. W 1948 roku władze odebrały jej licencję pilota, w 1949 roku została aresztowana na 18 miesięcy.  W późniejszym okresie pracowała w Urzędzie Patentowym w Warszawie i Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego „Polservice”. Zmarła 11 lipca 2001 roku w Łężeczkach w Wielkopolsce.