W nocy 31 lipca 1853 roku w szpitalu na Łyczakowie we Lwowie doktor Zatorski przeprowadzał nagłą operację chirurgiczną swojego pacjenta Władysława Chołeckiego. Do oświetlenia sali po raz pierwszy użył lampy naftowej, skonstruowanej kilka miesięcy wcześniej przez Ignacego Łukasiewicza. Był to moment przełomowy dla rodzącego się przemysłu naftowego.
Użyta w szpitalu lampa była udoskonaloną wersją urządzenia skonstruowanego przez Łukasiewicza na początku 1853 roku. Wcześniej służyła tylko oświetleniu apteki, w której wynalazca pracował. By to udany finał badań zmierzających do zastąpienia dotychczas używanych olejów i świec tańszym i wygodniejszym źródłem światła. Prace nad destylacją ropy naftowej Ignacy Łukasiewicz rozpoczął w 1852 roku na zlecenie aptekarza Piotra Mikolasha, przy współpracy Jana Zeha. Farmaceuta szybko zniechęcił się do badań, nie widząc możliwości zastosowania nafty przy produkcji leków, więc Łukasiewicz doprowadził je do końca samodzielnie.
Udana operacja we lwowskim szpitalu pokazała przydatność wynalazku, który wkrótce zaczął zdobywać ogromną popularność, przyczyniając się do rozwoju przemysłu naftowego. Szybko okazało się, że z nafty można wytwarzać także smary, oleje do maszyn, asfalt i para. W 1854 roku w Bóbrce koło Krosna powstała pierwsza na świecie kopalnia ropy naftowej, zaś na Zawodziu w Gorlicach u zbiegu ulic Węgierskiej i Kościuszki zapłonęła pierwsza, uliczna lampa naftowa. Ropa, której badaniu Ignacy Łukasiewicz poświęcił całe życie, zaczęła rewolucjonizować świat.
(s)
Napisz komentarz
Komentarze