28.07.1928. Rozpoczęła się olimpiada w Amsterdamie. Z udziałem podkarpackich sportowców.

    28 lipca 1928 roku w Amsterdamie rozpoczęły się IX letnie Igrzyska Olimpijskie. W składzie polskiej reprezentacji znalazło się dwóch sportowców pochodzących z dzisiejszego Podkarpacia: Józef Baran-Bilewski i (rzut dyskiem) i Władysław Segda (szabla drużynowo). Wielki sukces odniósł przemyślanin Segda, zdobywał wraz z drużyną szablistów brązowy medal. Polacy zdobyli na tamtych igrzyskach ogółem pięć medali (złoty - Haliny Konopackiej z rzucie dyskiem, srebrny i trzy brązowe). Członkiem kierownictwa reprezentacji był z kolei brat Barana-Bilewskiego - Jan.

      

Władysław Hipolit Segda (z prawej na zdjęciu z 1934 roku) urodził się 25 maja 1895 roku w Przemyślu. Jest uważany za pioniera polskiej szermierki sportowej, był zarówno zawodnikiem, jak i działaczem. Łącznie zdobył 13 tytułów mistrza Polski w różnych kategoriach, trzy razy brał udział w Igrzyskach Olimpijskich (1928-1936), dwa razy zdobywając drużynowy brąz (Amsterdam'28 i Los Angeles'42). Walczył w barwach, Startował w barwach AZS Kraków, Legii Warszawa i Warszawianki. Praktycznie całe życie związany był z wojskiem. W czasie I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej, później w Wojsku Polskim, dochodząc w okresie międzywojennym do stopnia majora.  Walczył w Kampanii Wrześniowej oraz w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Po wojnie został na emigracji, awansując w 1986 roku do stopnia pułkownika. Zmarł w 1994 roku w Edynburgu. Jego wnuczką jest Dorota Segda, znana aktorka i profesor sztuk teatralnych.

       

 

     

Józef Baran-Bilewski, który odpadł w eliminacjach, urodził się 4 marca 1899 w podrzeszowskiej Racławówce. Walczył w czasie I wojny światowej, uczestniczył w walkach polsko-ukraińskich i w wojnie z bolszewikami. Po zakończeniu działań wojennych skończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu. Służył m.in. we Lwowie i w Warszawie. Trenował lekkoatletykę w Resovii, Pogoni Lwów, AZS Poznań i CWKS Legia Warszawa. Dwunastokrotnie był mistrzem Polski, a szesnastokrotnie rekordzistą Polski w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą. Na następnej olimpiadzie w Los Angeles w 1932 roku był kierownikiem polskiej ekipy. Działał w organizacjach sportowych, publikował  w "Przeglądzie Sportowym". W 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozach w Szepietówce i Kozielsku.Zginął w Katyniu, jego nazwisko znajduje się na liście wywozowej z 1 kwietnia 1940 roku. Jego zwłoki zidentyfikowali Niemcy w 1943 roku. W 2007 roku został pośmiertnie awansowany do stopnia majora.

     

 

  Brat Józefa - Jan Baran-Bilewski - Jechał do Amsterdamu zarówno jako członek kierownictwa ekipy, jak i zawodnik w pięcioboju. Niestety kontuzja kolana uniemożliwiła mu start. Urodził w Racławówce 12 grudnia 1895 roku.  Był zawodowym żołnierzem (doszedł do stopnia pułkownika dyplomowanego), ale jednocześnie aktywnym sportowcem i działaczem. W 1920 roku miał startował na olimpiadzie w Antwerpii, niestety wojna z bolszewikami uniemożliwiła wyjazd polskiej drużynie. Był kilkukrotnym mistrzem Polski i medalistą w biegach średnio i długodystansowych oraz pięcioboju nowoczesnym. W 1925 roku wydał pierwszy, polski podręcznik dla bokserów.  W 1939 roku był kwatermistrzem 41 Dywizji Piechoty, dostał się  do niewoli niemieckiej. W 1944 roku był organizatorem słynnej olimpiady obozowej w Oflagu IIC Woldenberg, w której rywalizowało prawie 400 jeńców w 13 dyscyplinach. Po wojnie powrócił do Polski, pracował m.in. w organizacjach sportowych i w wydawnictwie "Sport i Turystyka".Zmarł 27 stycznia 1981 roku w Warszawie.

(sj)