Urodził się w Krynicy w 1895 roku. Był synem łemkowskiej żebraczki Jewdokii Drowniak i ponoć uznanego polskiego malarza. W młodości żył w nędzy, wędrując po galicyjskich miasteczkach i sprzedając za niewielką opłatą lub żywność swoje malunki wykonywane na skrawkach papieru, starych drukach czy opakowaniach. Upośledzony fizycznie (wada słuchu i wymowy) traktowany był jako dziwak, wyśmiewany i często dręczony.
Na talencie Nikifora jako pierwszy poznał się ukraiński malarz Roman Turyn. Dzięki niemu z twórczością Krynickiego zapoznało się (i zachwyciło) środowisko artystyczne, pojawiać się zaczęły o nim pierwsze teksty, jego dzieła doczekały się pierwszych wystaw. Materialna sytuacja twórcy (wysiedlonego w 1947 roku z rodzinnych terenów w ramach akcji "Wisła") zaczęła się poprawiać w latach 50. i 60. XX wieku, głównie za sprawą małżeństwa Banachów, które się nim zaopiekowało. Zaczął być rozpoznawalny w Polsce i za granicą.
Ostatnie miesiące życia spędził w sanatorium przeciwgruźliczym w Foluszu. Dzisiaj mieści się tutaj Dom Pomocy Społecznej, gdzie w 2008 roku odsłonięto poświęconą mu tablicę. Sylwetkę niezwykłego artystyszerszej publiczności przypomniano w 2004 roku filmem "Mój NIkifor" z Krystyną Feldman z roli tytułowej. Arrtysta spoczywa w Krynicy.
(j)
Napisz komentarz
Komentarze