7 sierpnia 1944 polska 1 Dywizja Pancerna pod dowództwem gen, Stanisława Maczka została rozlokowana po wschodniej stronie drogi Caen – Falaise. Jej zadaniem, realizowanym w ramach ofensywy II Korpusu Kanadyjskiego, było zdobycie okolicznych wzgórz.
Właściwe natarcie rozpoczęło się następnego dnia. Niemiecka obrona, jak również niestety niecelne bombardowania lotnictwa amerykańskiego, spowodowały ciężkie straty w czołgach i artylerii dywizyjnej, Ponawiane w kolejnych dniach ataki nie zdołały przełamać linii obronnych Niemców. W inne jednostki doprowadziły do częściowego okrążenia wojsk niemieckich. 1 Dywizji Pancernej powierzono zaryglowanie luki, którą mogli wydostać się Niemcy..
14 sierpnia w ramach natarcia pod kryptonimem „Tractable” Polacy sforsowali rzekę Dives, zajęli miasteczko Chambois i ważne strategicznie wzgórza Mont Ormel (Maczugę). Doprowadziło to do zamknięcia okrążenia wokół niemieckich 7 Armii i 5 Armii Pancernej w tzw. kotle Falaise. Bitwa zakończyła się 21 sierpnia zadaniem przeciwnikowi ciężkich strat w sprzęcie. 1 Dywizja Pancerna wzięła 5113 jeńców, zniszczyła 55 czołgów, 44 działa polowe, 38 samochodów pancernych i 207 pojazdów mechanicznych, tracąc przy tym 325 zabitych, 1002 rannych i 114 zaginionych. Zniszczeniu uległo też około 80 czołgów.
! Dywizja Pancerna w dużej mierze opierała się na przedwojennej zmotoryzowanej 10 Brygadzie Kawalerii, stacjonującej w Rzeszowie. W Kampanii Wrześniowej jednostka, dowodzona przez płk Maczka, prowadziła opóźniające walki w Polsce południowej, broniła m.in. swego garnizonowego miasta oraz Lwowa. 19 września przekroczyła, w zwartym szyku, granicę z Węgrami. Jej żołnierze stanowili później trzon polskich sił pancernych we Francji i Anglii.
(s)
Napisz komentarz
Komentarze