Drewniany, niewielki kościół filialny pw. św. Sebastiana położony w centrum wsi w oddaleniu od kościoła parafialnego, na kościelisku otoczonym głęboką fosą, parkanem i starodrzewiem, będący od lat 70-tych pod ochroną konserwatorską kryje w sobie wiele ciekawych zagadek, odkrywanych w trakcie prac remontowych i konserwatorskich jakie prowadzone są od 2018 roku.
Dotychczas wykonano m.in. remont dachu, podwalin i ścian, rozpoczęto konserwację polichromii ściennej. W 2021 roku rozpoczęto dzięki uzyskanym dofinansowaniem Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz dofinansowaniem WKZ w Przemyślu prace konserwatorskie ołtarza głównego pochodzącego zapewne z k. XVI /pocz. XVII w, zakupionego na pocz. XVIII w przez parafian z Kosiny z kościoła parafialnego w sąsiedniej Wysokiej Łańcuckiej.
Ołtarz jest kompilacją późnorenesansowej struktury i ornamentyki, wzbogaconą elementami barokowymi - kilkoma obrazami olejnymi malowanymi na podobraziach drewnianych z XVII i XVIII w oraz obrazem (pł/olej) Św. Sebastiana w polu głównym malowanym przez rzeszowskiego artystę Jana Tabińskiego w 1864 r. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się obraz Św. Rozalia, której postać często towarzyszy wizerunkom Św. Sebastiana jako orędowniczki w chorobach zakaźnych.
Antepedium ołtarza w tylu regencyjnym pochodzi zapewne z 2 ćw. XVIII w. Po rozpoczęciu prac konserwatorskich stwierdzono zły stan zachowania ołtarza i występowanie wielu ciekawych i wymagających rozwiązania problemów. Ołtarz wymaga przeprowadzenia badań i ustalenia szczegółów postępowania konserwatorskiego, m.in. ustalenia zakresu występowania laserowanych srebrzeń. Ornamentyka ołtarza posiada liczne ubytki wymagające wykonania uzupełnień, w tym wykonania wg analogicznych wzorów snycerskich aplikacji na impostach pod kolumnami pola głównego. Podczas prac odkryto spod przemalowań na profilach prostych oraz wśród ornamentyki okuciowej liczne pasowe ornamenty wykonane w technice pozłotniczej z gęstą mięsistą arabeską (na złotym tle nałożona czarna warstwa glinki która jest zeskrobywana wg formy motywu ornamentu co pozwala na osiągnięcie precyzji ostrych linii styku pomiędzy czernią a złotem). Technika ta używana była m.in. w ramiarstwie i stosowana była np. w obramieniach ikon karpackich z XVI w. Prace przy konserwacji ołtarza będą trwać do końca 2021 roku. Efekty końcowe zapewne zostaną przez nas udostępnione a w przyszłości kościół będzie użytkowany przez parafię i odwiedzany przez turystów.
Żródło: WUOZ Przemyśl. Fot. Marta Nikiel, Bartosz Podubny WUOZ Przemyśl
Napisz komentarz
Komentarze